نوروز در سوگ خورشید

قافله دل سوختگان آزاده، سینه صحرا را می شکافت ودشت تفتیده را در می نوردید خاطراتی سخت وطاقت فرسا، ذهن آنها را می سوزاند و لحظه ای آنها را رها نمی کرد. اشک میهمان دائم چشمهایشان ، داغ، همزاد دلهایشان وغم واندوه کوله بار سفرشان؛ ولی با صلابت و سربلند ، راه می پیمودند.

تپش ناگهانی قلب، جاری شدن بی اختیار سیلاب الماس واستشمام  بوی خدا وعطر عشق، همه از رسیدن به کعبه عشاق حکایت می کرد؛ همانجا که چهل روز پیش، قلبشان را در آن ، جا گذاشتند وتن بی جانشان را با خود بردند؛ همان بهشتی که عشق را در آن کاشتند ویک اربعین، با مروارید اشک وخون دل ، آن را آبیاری کردند.

کاروان در پی آهنگ درآ

کرده عزم سفر کرببلا

دیدۀ قافله سالار به آه

نم نم اشک، زند بر سر راه

زینب از ره به سر تربت یار

با دل سوخته بی صبر وقرار

بر سر کوی حسین آمده باز

تا دهد شرح غم وسوز وگداز

بوی عشق آید وایثار وکرم

ز سر کوی شهیدان حرم

به سر خاک به خون آغشته

نام هفتاد ودو تن بنوشته

بهار نیز این همه غم ودرد را تاب نیاورد. در اربعین ماتم اشرف اولاد آدم(ع) ، اولین روزش، نوروزش را به پیشواز کاروان راست قامتان تاریخ فرستاد؛ زمین را با بنفشه، سیه پوش کرده؛ پرچم سرخ لاله هایش را برافراشت وشقایق هایش را به یاد گل رخان شهید، به رنگ خون آراست.

بهار با جاودانه ترین ترانه آغاز کرد؛«السلام علی ولی الله وحبیبه؛ السلام علی خلیل الله ونجیبه؛ السلام علی صفی الله وابن صفیه؛ السلام علی الحسین المظلوم الشهید

سلام بر دوست ومحبوب خدا؛ سلام بر رفیق ومنتخب خدا؛ سلام بر برگزیده خدا وفرزند برگزیده اش؛ سلام بر حسین مظلوم شهید».زیارت اربعین

یک سینه کربلا، یک نفس عاشورا، یک دریا اشک وبهاری سرشار از عطر حماسه وشهادت واینک می توان گل برافشاند وطرحی نو برانداخت وجهانی تازه آفرید.

حسین(ع) نقد بقایش را در راه رهایی انسان ها از حیرت جهالت وگمراهی فدا کرد؛ « وبذل مهجته فیک لیستنقذ عبادک من الجهاله وحیره الضلاله» زیارت اربعین امام حسین (ع)

بهار نیز رنگ حسینی گرفت ورایحه مرام وعقیدۀ خون خدا را در دشت سبز سینه ها منتشر کرد. دراین بهار، ما نیز حسینی شویم؛ دل زنده و جاودانه. آمین

هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق

ثبت است بر جریدۀ عالم دوام ما