ورود نانو تکنولوژی به ایران

همان طور که پیشتر گفته شد, نانو تکنولوژی توانایی تولید مواد, ابزارها وسیستم های جدید با دردست گرفتن کنترل درسطوح مولکولی واتمی و استفاده ازخواصی است که درآن سطوح ظاهر می شود. از همین تعریف ساده برمی آید که نانو تکنولوژی یک رشته جدید نیست بلکه رویکردی جدید درتمام رشته هاست. بسیاری ازکشورهای پیشرفته ازجمله آمریکا برنامه های اجرایی پشتیبانی ازفعالیتهای تحقیقاتی وصنعتی نانو تکنولوژی را دردست تدوین واجرا دارند. زیرا نانو تکنولوژی به عنوان انقلابی درشرف وقوع, آینده اقتصادی کشورها وجایگاه آنها درجهان را تحت تأثیر جدی قرار خواهد داد ولذا بسیاری ازصاحبنظران ومحققان, نانو تکنولوژی را مساوی آینده دانسته اند. اما یک سوال مهم برای کشورما وبسیاری ازکشورها که هنوز به نانو تکنولوژی به عنوان تمدن علمی آینده توجه کافی نکرده اند, این است که آیا باید با این روند همراه شد یا نه؟

در پاسخ به این سوال باید نکات زیررا عنوان نمود:

· به دلیل جدید بودن نانو تکنولوژی, جمهوری اسلامی ایران ازکشورهای پیشرفته چندان عقب نیست, درحالیکه دربسیاری ازتکنولوژی ها به دلیل ایجاد شدن شبکه های غیرقابل نفوذشانس چندانی برای ما وجود ندارد.

· تقویت کشوردرعرصه نانو تکنولوژی می تواند موجب پیشرفت کشوردرحوزه هایی چون الکترونیک, مواد, بیوتکنولوژیو مانندآنها شود.

· کشورما پیش ازآنکه به فکررقابت باشد, باید به فکرحضورفعال درزمینه هایی باشد که متعلق به مابوده وکشورمان را دردنیا مطرح نمایدوزمان تصمیم گیری برای آن , همین امروزاست. زیرا هرکس زودتراقدام کند به چنین نتیجه ای می رسد.

· کشورما درنانو تکنولوژی عقب نیست ومتخصصان آماده به کاردرکشوروجود دارند حتی دربرخی زمینه ها محصولاتی نیزدرمقیاس آزمایشگاهی تولید شده اند.

· تصمیم گیری برای حضوردرتکنولوژی های جدید بایددرزمان خود انجام گیرد وگرنه بعد ازفعالیت وسیع کشورها وشکل گیری بازارهای آن – که ضمناً به دلیل تحقق کاربردهای نظامی آن تحریم هایی نیزایجاد خواهد شد – حضوردرآن تقریباً بی نتیجه است.

· برای ورود به عرصه نانو تکنولوژی, داشتن زیرساخت های علمی وصنعتی مقیاس میکرو لازم نیست اگرچه این موضوع دربدو امر تداعی می کند وبسیاری ازافراد این اشکال را به حضورکشوردرنانو تکنولوژی می گیرند, اما شناخت کافی اززمینه های نانو تکنولوژی مؤید این مسئله است که بسیاری ازمحورهای کاربردی نانو نیازبه این پیش نیازندارد.

و لذا با توجه به این نکات حضورهرچه بیشترایران دراین عرصه امری ضروری واجتناب ناپذیر تلقی می گردد.

اینجانب بودجه ای به ارزش500 میلیون دلاربرای حمایت ازیک طرح عمده جدید با عنوان «طرح نانو تکنولوژی» پیشنهاد کرده ام...نانو تکنولوژی یعنی توانمندی دستکاری مواد درسطح اتمی ومولکولی. تصور کنید آنچه راکهاین تکنولوژی می تواند به ارمغان بیاورد:موادی ده برابر قدرتمند ترازفولاد با وزنی بسیارناچیز, جا سازی تمام اطلاعات کتابخانه کنگره دروسیله ای به اندازه یک حبه قند؛ توانایی تشخیص تومورهای سرطانی درزمانی که هنوز ازچند سلول تجاوز نکرده اند. بخشی ازاهداف تحقیقاتی ما دراین حوزه 20 سال دیگروشاید دیرتر تحقق خواهند یافت ودرست به همین دلیل است که نقش دولت فدرال در حمایت ازتوسعه این تکنولوژی بسیارحائزاهمیت می شود.

رئیس جمهور وقت آمریکا ویلیام ژ.کلینتون

21 ژانویه 2000 , مؤسسه تکنولوژی کالیفرنیا