عزم آن دارم که امشب مست مست...

   سیزدهم رجب بود.فروغ آفتاب می درخشید و پرتو روانبخش آن ،چون مایه حیات و انگیزه زندگانی ،بی دریغ بر زمین می ریخت.زمین از ریزش نور خورشید به قراضه زر و سوده طلا مفروش گردید.همه جا آرام و هر چیز در جای خود خاموش بود.

   دستگاه آفرینش در موجودی مندمج گردید،دیده گشود و با قیافه ای ملتمس،انتظار مقدم مولودی را داشت .بانویی رنگ پریده با پیراهنی فراخ و بلند بهپرده کعبه نزدیک گردید تا توسل کندو مقصودش تامین شود؛ولی ناگاه آنهایی که در فضای اطراف کعبه نشسته بودند ،دیدند که  دیوارخانه خدا شکافته شد و این بانوی بیمار که هاله ای از پاکی و پرهیزگاری ،او را درآغوش گرفته بود وارد خانه شد و دیوار به هم پیوسته شد.

   در درون کعبه چه گذشت؟خدا می داند؛ولی بعد از سه روز که مردم در حیرتی شگفت غوطه ور بودند،باز دیدند که آن بانو از دیوار خانه خارج شد؛در حالی که غنچه ای متبسم و در قماطی از نور پیچیده،در آغوش داشت.این نوزاد در آغوش مادرش چون ستاره ای می درخشید و مانند چشمه خورشید، چشم هر بیننده ای را خیره می کرد.غریو تعجب از مردم برخاست و در کوه های مکه طنین انداز شد.

این مولود "علی" نامیده شد.
۱۳ رجب سالروز خجسته میلاد سرور آزادگان جهان حضرت علی

علیه السلام بر تمام پیروان راهش  مبارکباد.

              میسر نباشد به کس این سعادت             
                    ز کعبه ولادت به مسجد شهادت 

عجب تمثیلی است این که امام علی(ع) مولود کعبه است،یعنی :باطن قبله را درامام پیدا کن.

                                                                    شهید آوینی