هزینه های بیت المال
در زمان نخست وزیری شهید رجایی تصمیم گرفته شد تا برای تعمیرات و تزئینات دفتر او و ضد گلوله کردن پنجره های اتاق به میزان 250هزار ریال هزینه شود.ساعت 11 شب بود و رجایی تازه از کارهای جاری و ناتمام روز خلاص شده بود.مسئول مربوطه شهید رجایی را در جریان کارهای مالی قرار دادند. ایشان در بین فاکتورها ملاحظه کرد تنها در یک مرحله حدود 100 هزار ریال بابت تعمیر،نقاشی و موکت اتاق ها هزینه شده است و مبلغ 25 هزار ریال آن فقط مربوط به موکت اتاق نخست وزیری است.
خیلی ناراحت شد و او را احضار کرد.سپس گفت:چرا این همه هزینه برای اتاق شده است؟این کارها با اجازه چه کسی بوده است؟
فرد مسئول گفت:چه اشکالی دارد شما که خودتان دیده بودید موکت کف اتاق ساییده و سوراخ وکاغذ دیواریهای آن سیاه و پاره شده بود.به علاوه شما نخست وزیرید و شخصیت هایی از داخل و خارج به دیدن شما می آیند لابد مصلحت بوده که چنین کاری رابکنند.مگر نشنیده اید که برای استحمام میهمانان نخست وزیری در قبل از انقلاب از شیر خوراکی استفاده می کردند؟
آقای رجایی گفت:من چگونه نخست وزیری می توانم باشم وقتی روی موکت با کفش راه بروم و مردم محروم در دورترین نقاط کشور چیزی نداشته باشند که روی آن بخوابند؟سپس گفت:حالا که این کارها صورت گرفته است و برگشت آن موجب زیان بیشتری است. چاره آن است که نصف هزینه را کسی که مسئول انجام کار بوده به عنوان عبرت متحمل شود و نصف دیگر را خودم بر عهده می گیرم.
از این بابت نباید دیناری از بودجه نخست وزیری و بیت المال تحمیل شود.بقیه تعمیرات را نیز متوقف کنید...
(کتاب رمز جاودانگی/ص95)